30 jaar aan het werk

Precies 30 jaar geleden begon mijn carrière. Het was op 1 maart 1991. Ik weet dit zo zeker omdat ik laatst bij het opruimen mijn eerste arbeidscontract terugvond. Niet eentje uit de computer. Nee, gewoon getikt op een elektronische typemachine. Ik ging aan het werk bij Bremer Kantoorcentrum in Assen. Oké, oké, ik liep daar al een half jaar stage. Dus helemaal onbekend was het niet. Er was toen één persoon die “wat met computers deed”, en dat was mijn stagebegeleider. Maar het was Piet Bremer, de directeur eigenaar, die mij een paar weken daarvoor uitnodigde in het directiekantoor en zei: “Ik heb eigenlijk geen plek voor je, maar ik zie wel wat in je, dus ik bied je een baan aan!”

Als betaalde kracht was het ‘vrije, onbezorgde, leventje’ als stagiair voorbij. Ik moest echt aan het werk. Mijn eerdere stagebegeleider deed de verkoop, maar de markt was heel anders toen, dus er was niet altijd genoeg werk voor mij. Dus ik moest canvassen om de tijd te vullen. Ik wist ook niet wat het woord betekende. Met de oudste bedrijfsauto, een blauw/gele Fiat Panda, in pak met stropdas, en dozen met daarin het “Bremer’s Boek voor Kantoor” werd ik op pad gestuurd. (Voor de jongere generatie, dat boek was een 600 pagina’s tellende brochure met alles op het gebied van kantoor. Een soort Ikea gids).

Deur in, deur uit

Ik heb alle bedrijfsterreinen van Noord Nederland gezien, van Weiteveen tot ver voorbij Drachten, van Stadskanaal tot Hoogeveen. Dan liep ik van bedrijf tot bedrijf naar binnen en was het de bedoeling om allereerst het boek achter te laten, maar nog beter om ‘iets’ te verkopen uit het boek. Daar leerde ik hoe het is om “Geen interesse” of “We hebben daar al iemand voor” te horen.

Hoe lang ik dat deur-in/deur-uit gedaan heb, ik weet dat niet meer. Denk toch zeker 1  jaar. Zal dat hebben weggestopt in mijn diepste geheugen. Ik weet wel dat ik ’s avonds thuis kwam en het canvassen vervloekte en zat te klagen bij mijn moeder. Ik was dan ook blij als er iemand nodig was bij het opleveren van projectinrichtingen. Daar heb ik geleerd hoe je handig kantoormeubilair moet vervoeren en moet verplaatsen met een ‘hondje’. Of onderhoud uitvoeren aan een matrixprinter.

Daarnaast deed ik ook reparaties of installaties. Internet was er nog niet. Dus je had nog een echte helpdesk bij de groothandel. Daar zaten mensen die van alle producten een handboek hadden. Die je precies, soms uit het hoofd, konden vertellen welke jumpers je moest verzetten om een ARCNET kaart van IRQ5 naar IRQ7 te krijgen. En ja, dit bestond echt… ARCNET.

Wijze lessen

Ik heb daar ook veel over in- en verkoop geleerd. Ik heb daar geleerd om je werk te zien “als eigen winkel met je eigen geld”. Zo gaf ik bijvoorbeeld een keer té veel korting weg. Toen kon ik op het kantoor komen van de directeur. Bremer was woedend. Hij smeet zijn portefeuille op zijn bureau en zei: “Als jij zonodig teveel korting wilt weggeven dan heb je hier mijn portemonnee. Want het is MIJN geld wat jij weggeeft!”. In loondienst of eigen bedrijf heb ik dan ook altijd goed gekeken naar de winstgevendheid van een deal.

Een andere wijze les die ik heb geleerd van Bremer is hoe je inschatten of je iemand (gelijk) op rekening kan leveren of dat er vooruitbetaald moet worden. “De mensen die beginnen te zeiken over het niet willen vooruitbetalen dat zijn de mensen waar je altijd achter je geld aan moet. De mensen die zeggen: Oké, geen probleem kun je eigenlijk gelijk de spullen meegeven, die betalen wel!”. En geloof mij. Ik heb er de afgelopen 30 jaar op gelet. Het is echt heel vaak waar.

Innovatie

Bremer begon in de tijd dat ik er werkte met de ombouw van de vestigingen in Assen en Emmen tot een supermarkt voor kantoorartikelen. Later kwamen daar Hoogeveen en Drachten bij als vestiging. De OfficeCentre was er nog niet in het noorden of kwam net opzetten in ons land. In de schappen moest ook computer apparatuur en accessoires komen. Denk aan KVM switches en computerkabels van Acco. En ook de HP Deskjet en goedkopere Laserjet printers. Klein detail: Een HP Deskjet was toen zo’n 1200 gulden!

Mijn directe collega en ik dachten: “Doe normaal! Computers en randapparatuur is iets wat vakkennis nodig heeft, dat zet je niet in een rek waar iemand het zo meepakt!”. Ik zal nooit vergeten dat Bremer zei: “Jullie snappen het niet. De HP Deskjet ligt ooit gewoon bij de Albert Heijn samen met het pak papier en de inktpotjes! Zolang het kan, wil ik profiteren van die omzet”.  Wij lachten hem uit. Jaren later, toen de HP Deskjet daadwerkelijk door Albert Heijn werd verkocht (en heel computer-verkopend Nederland uit zijn plaat ging hoe HP dit kon doen) moest ik toch denken aan Bremer.

30 jaar later

Het huidige Bremer Kantoorcentrum is, onder leiding van huidige directeur, Theo de Bruin, omgevormd tot een leverancier van VOIP & Internetdiensten, glasvezelverbindingen op industrieterreinen, LED en inductieverlichting, Document Solutions, maar ook nog steeds kantoorverbruiksartikelen en projectinrichting. Alles voor kantoor dus.

30 jaar geleden gaf Piet Bremer mij een baan en leerde ik in die 5,5 jaar lessen waar ik nu nog steeds de vruchten van pluk. Die mij hebben gebracht tot waar ik nu ben gekomen bij Fastbyte (via tal van andere leuke bedrijven met even zoveel leuke collega’s in de tussentijd). En met, hopelijk in goede gezondheid, nog een aantal jaar werken voor de boeg ga ik vast nog veel meer dingen leren en leuke collega’s, klanten en bedrijven ontmoeten!