HansZaterdag was het “Bier en Bitterballen” feest in Assendelft met Rogier. Dat had ik in mijn vorige stuk al aangekondigd.
Ik had het lumineuze idee om de fiets mee te nemen in de trein, want we verzamelden in Koog-Zaandijk en gingen dan met de fiets naar de kroeg in Assendelft. Want aangezien het een “Bier en Bitterballen” feest was (nadruk op “Bier”) had ik geen zin om na 2 biertjes te stoppen.
Zo stond ik om 13:30uur op het station in Hilversum. Ik moest even weer wennen (als verstokte automobilist) hoe een kaartje automaat van de NS ook al weer werkt. Ook omdat ik een dagkaart voor de fiets moest kopen.
Nadat ik – en mijn fiets – een kaartje hadden was het ouderwets mountainbiken om met de fiets het perron op te komen. Ik voelde me net een Adrie van der Poel.
Toen kwam de trein die ik moest hebben: intercity naar Amsterdam. Trein komt, stopt en wat was ik vergeten? Precies chaos op het spoor vanwege de problemen rond Utrecht Centraal (UC) zoals Dino Constantino zo mooi schreef. Trein bomvol. Geen plek voor de fiets. Ik was te verbouweerd en voor ik het wist was het fluitsignaal, deuren dicht en ik stond op het perron met fiets en al.
Grrr…. wachten op de volgende trein en ondertussen belt Rogier: “Waar ben je?” (#1 meest gestelde vraag als je iemand mobiel belt), want we hadden om 15:00uur afgesproken. Mijn planning was om 14:34uur aan te komen in Koog-Zaandijk. Maar door de eerste trein al te missen zag ik mij al vet te laat aankomen.
Volgende trein. 15 minuten later. Stoptrein naar Duivendrecht (want er waren werkzaamheden rond Amsterdam Centraal). Trein vol. Maar had ik op gerekend dus iets assertiever en gewoon die fiets naar binnen gegooid en ik er achter aan. Had toch niets voor niets € 6,00 betaald voor de fiets en € 19,90 voor de baas?
Eindelijk binnen. Op naar Duivendrecht. Lang verhaal – kort houden. Wel eens op Station Duivendrecht geweest? Ik wel, maar was het even vergeten (als verstokte automobilist). Dat is een ongelijkvloers station. Dus je komt beneden aan en dan mag je naar boven naar het andere perron. Duivendrecht is normaal nooit zo’n druk station, maar doordat al het treinverkeer werd omgeleid langs Duivendrecht had de plaatselijk Kiosk toptijden.
Dus als een volleerde Richard Groenendaal weer met de fiets in de nek naar het andere perron. Let wel: een vol perron. Wachten en nog eens wachten. Ja hoor trein naar Koog-Zaandijk komt aan. Wederom fiets naar binnen, maar nu viel mijn plan redelijk in duigen. Ja okay, bij de Gratie Gods kon ik mee. Maar wel van Duivendrecht tot aan Amsterdam CS de fiets op het achterwiel met voorwiel in de lucht opgekropt tussen allerlei mensen. Kon wel janken :-(.
Pas op Amsterdam Centraal ging al het boerenvolk wat van het platteland kwam naar de Bijenkorf in Amsterdam en had ik meer ruimte. Onderweg weer kontakt met vriend Rogier (“Waar ben jij nu?”). Rogier kwam 14:55 aan vanuit Schagen en ik zou aankomen om 15:04. Aankomen? nou ja Landen… die nieuwe Sprinters geven op een scherm weer dat je 128Km/u rijdt, het binnen 20graden is en buiten 10graden. Net als in een vliegtuig. Het leek wel een Fokker 50 (maar dan moderner), toch eens navragen bij Martijn of dat klopt.
Oh ja… als je moet plassen? Pech gehad! Toiletten zijn spoorloos verdwenen. Foetsie! Weg bezuinigd!
Goed aangekomen in Koog-Zaandijk was het even bijkomen van de schrik en op naar “Bier en Bitterballen” feest. Het was erg gezellig! Weer flink gelachen en gezopen. Had natuurlijk nog flink wat drank van de vorige avond in mijn lichaam, dus kon gewoon verder gaan waar ik was gebleven.
Toch was ik ongerust. Hoe zou het vanavond op de terugweg gaan. Nog kouder dan het al was. Donker. Geen licht op de fiets. Tja, wie denkt daar nu weer aan om licht mee te nemen. In een auto zit dat automatisch al toch?
Dus tegen 20:00uur had ik – na 4uurtjes – toch zoiets van: “laat ik maar gaan!”. Dus na – onder luid protest – afscheid te hebben genomen en van iedereen instructies gehad hoe het station te vinden in Assendelft ging ik alleen op pad.
Jack&Jones Hoodie aan, kapuchon op, shawl om, handschoenen aan en de duisternis in. “het is maar 10 minuutjes rijden, alsmaar rechtdoor, over het spoor links en je bent er!”. Met die instructies ging ik. En verdomd de instructies werkten. Hoewel ik het wel lange 10 minuten vond, want op een gegeven moment twijfelde ik of ik nog wel goed zat.
Okay lang verhaal -kort houden is wederom het devies. Na gestopt te hebben voor de overweg (en daarmee de trein te zien voorbij rijden die ik moest hebben) half uur gewacht op volgende trein. 20:17uur vertrokken > Amsterdam CS. Daar ging de trein “wegens geplande werkzaamheden” niet verder. Ik moest de Metro maar nemen naar Duivendrecht en overstappen op Intercity naar Hilversum. Wat blijkt: Fietsen zijn ‘off-limit’ in de metro. Conducteur zegt: “Trein naar Schiphol, daar overstappen op trein naar Lelystad en overstappen in Weesp!”. “Schiphol???” zeg ik nog, quasi nonchalant kijkend. “Schiphol!” zegt de Conducteur onverbiddelijk.
Okay. Ik naar Schiphol met mijn fiets. Schiphol aangekomen perron oversteken en 5 minuten later (soms sluiten treinen wel aan!) in de trein naar Weesp. Weesp overstappen op stoptrein naar Hilversum en wat denk je? 22:10 aankomst in Hilversum. 2 UUR!! 2 F***ing UREN!!
Soms vraag ik me af of je dan niet beter toch met de auto kan gaan (ook al heb je gedronken). Maar dan lees je zondags op Teletekst (zie hier het AD stuk) dat een dronken automobilist van 27 op een groep jongeren in is gereden en daar doden bij zijn gevallen!
Dan ben ik toch blij dat ik wat geleerd heb de afgelopen jaren en niet meer (té) dronken in de auto stap! Want thuiskomen bij Dominic is fijner dan ontwaken in een politiecel en weten dat je iemand hebt ‘vermoord’!
Was getekend, Hans
P.S. Dit jaar ziet de NS mij niet meer in de trein. Dat is een belofte!
