HansMeer dan een jaar maak ik nu gebruik van het openbaar vervoer. Als fervente automobilist die nog de auto pakte om naar de dichtstbijzijnde supermarkt te rijden was dat wennen. Is het aan te raden voor iedereen? Ga ik dit volhouden? Tijd voor een blog artikel dus.
In augustus 2016 rij ik van mijn werk naar huis en rij voor de afwisseling, maar ook om de file te ontwijken op de A27, de Leidsche Rijn tunnel in. Op dat moment begint de auto te sputteren, in te houden én het motormanagement lampje gaat branden. Met het angstzweet in mijn bilnaad rij ik de tunnel in. Stoppen kan niet! Want in de tunnel stoppen en een verkeersinfarct op mijn geweten wil ik niet. Dus op “de noodloop” rij ik met maximaal 80km/u de tunnel door. Bij de eerstvolgende gelegenheid dat ik kan stoppen stop ik daadwerkelijk. Motor uit, motor aan… weer een keer… een vloek en ook dat hielp niet.
Ik zal je niet vermoeien met de rest van de auto problematiek. Dit blog artikel gaat over het OV. Maar een auto heb ik niet meer!
Aangezien ik toch naar mijn werk moest in Utrecht Papendorp had ik bij personeelszaken geïnformeerd naar een NS Trajectkaart tussen Hilversum Sportpark – Utrecht CS én een bus abonnement tussen Utrecht CS en Papendorp. Dus dat maar aangeschaft en begonnen met het forensen in de OV spits. Ik moest tenslotte toch naar mijn werk. Alle reiskosten werden 100% vergoed!! Bij mijn auto maar een gedeelte. Dat was al het eerste financiële voordeel.
Eerste indrukken
De eerste indrukken varieerde van: “Wat een hoop mensen gaan er ’s morgens en ’s avonds met het OV” tot “Wat is iedereen chagrijnig” en “Iedereen klaagt maar over vertragingen, maar ik merk niet veel.”.
Door het forensen kwam ik er ook achter dat een hoop collega’s ook met het OV ’s ochtends én ’s avonds reisden. Collega’s, van andere afdelingen, die ik eigenlijk normaal nooit vaak sprak op mijn werk zelf. Nu dus wel en dat is leuk!
Normaal hield ik aan het eind van mijn salaris een stuk maand over. En na 2-3 maanden merkte ik dat het begon om te draaien. Ik snapte er niks van. Salaris werd gestort en ik had nog geld op mijn rekening. Maar ja, logisch natuurlijk…. Ik had de autokosten niet meer. Was voor mijn Ford Mondeo zo’n € 300,00 per maand kwijt. Afhankelijk van hoeveel ik reed in de maand natuurlijk.
Ik begon geld op zij te zetten voor een nieuwe auto. Want ja, ik reed al auto kort nadat ik mijn rijbewijs had. Eigenlijk nooit 1 dag zonder gezeten. Dus ik moest natuurlijk een nieuwe auto hebben. En ja… een auto is voor mij ook een status symbool. Dus een KIA Picanto of Fiat Panda dat kan niet. Zeg maar D klasse kwam eerst, dan moet je denken aan Ford Mondeo, Opel Vectra of Nissan Primera. Van die slagschepen zeg maar… Die zijn in aanschaf lekker goedkoop, want die wil een normaal mens niet meer hebben.
Waarom ik nog steeds autoloos ben?
Waarom ik dan nu nog autoloos ben? Omdat ik het OV ben leren te waarderen. Het is relaxed, het maakt mijn hoofd leger. Ik app niet meer achter het stuur. Ik erger mij niet meer aan de files tussen Hilversum en Utrecht (vice versa). Ik ben 4-5 kilo kwijt door het vele wandelen. 10.000 stappen per dag is het minimale!
Daarnaast heb ik dankzij het OV reizen ook een hoop nieuwe contacten gelegd. Zoals gezegd met collega’s die ook OV reizen. Maar via Social Media ook een aantal mensen bij bijvoorbeeld de NS. Met sommige heb ik vrijwel dagelijks leuke gesprekken via Twitter of andere sociale media. Van die mensen heb ik er ook al een in het echt ontmoet. Zelfs al twee keer mee half Nederland (en stukje Duitsland) per trein door gereden. Wat je dan allemaal weer opsteekt is echt te gek. Wist jij dat de eerste klasse op o.a. Utrecht CS altijd ter hoogte van de roltrap is? Ik niet, nu wel!
De mensen van het openbaar vervoer zijn mensen die totaal ander werk doen dan ik. Maar, net als ik, vaak trots zijn op hun bedrijf en op hun werk. En met passie en enthousiasme kunnen vertellen over hun job. Ook valt mij op dat zij alles in het werk stellen voor de reiziger, voor mij dus. Die hartelijkheid is ook leuk om mee te maken.
Alles positief?
Is er dan geen moment dat je de auto mist? Ja, natuurlijk is die er. Als ik met mijn eigen kart wil trainen of wedstrijden moet rijden leen ik de Fiat Panda (ja, toch een Panda) van mijn moeder. Die is aanzienlijk kleiner dan mijn eigen auto’s in het verleden. Alle boodschappen voor langere tijd halen? Niet te doen, dus vaker naar de supermarkt.
En met de kerstdagen moest ik naar een plaatsje in het achterland van Groningen. Reed er geen buurtbus, kortom kon je er niet komen! Dan blijkt dat ook daar weer een alternatief voor is. Namelijk SnappCar.nl. Goedkoop een auto huren van een particulier. Én vergeet de OV fiets niet, ook deze heb ik al een paar keer gebruikt!
Uitval en vertraging van treinen? Ja ook al meegemaakt, maar die horror verhalen die je dan hoort op feestjes en partijen is mij nog niet overkomen. Natuurlijk baal ik ook wel eens. Zit je bijvoorbeeld in de trein van 18:10 en gaat deze niet vertrekken, na paar minuten hoor je dat de de conducteur MIA (Missing In Action) is. Dan mag de trein dus niet rijden. Maar dan steek ik het perron over en pak de trein van 18:22. Natuurlijk is dit gemak niet voor iedere reiziger aanwezig. En ik heb relatief korte recht-toe, recht-aan route. Dus het algemene gemopper op het openbaar vervoer herken ik zelf niet zo.
De toekomst…
Één van mijn vrienden vroeg laatst “heb je nou niet echt in al die tijd de auto gemist?”. Ik moest diep nadenken en néé, ik mis de auto (nog) niet. Ik blijk (nog) perfect zonder te kunnen!
“Het OV is zo gek nog niet!”
