Kerstmis 2010. 1e kerstdag. Aan alle lezers van ons blog: “Zalig kerstfeest!”.
Het is in Maastricht dat ik dit item blog. Nadat mijn experiment (Kan sociale media eenzame kerstdagen verhelpen?) niet helemaal bracht wat ik gehoopt had heb ik tot op heden niet te klagen met mijn kerstviering. Waarom? Nou lees verder en je komt er wel achter.
Donderdag kwam in het nieuws dat het onwijs ging sneeuwen in het zuiden des lands. Het mooie gebied waar mijn huisgenoot zijn jeugd heeft doorgebracht. Dat wou ik natuurlijk niet missen, maar ja… vind nog maar een hotel rond kerst die nog vrij is. Toen opeens bedacht ik mij dat Bjorn een huis te koop heeft staan in het Maastrichtse. Na wat wikken en wegen toch maar aangedurfd de telefoon te pakken en te bellen. “Mag ik de kerst in jou oude huis vieren?” was mijn vraag. Het antwoord was simpel en eenvoudig: “Ja hoor! Echter het huis is wel helemaal leeg, er is geen huisraad, de kachel en het stroom staat helemaal uit, dus het wordt wel ‘kamperen’.”
Toch had ik zoiets van “ik moet dit doen!”, dus toch maar “Ja!” gezegd. Toen ik vrijdag morgen nog gebeld had met Dominic en zijn moeder kreeg ik gelijk te horen dat het ‘erbarmlijk’ was met de sneeuw en grote delen onbegaanbaar waren. Toch ging mij dat niet weerhouden af te reizen. Nog mooier was het bericht toen ik enige tijd later werd teruggebeld dat ik dan maar gewoon op kerstavond moest aanschuiven bij de Opa en Oma van Dominic met de hele familie. Maar dan was wel de planning dat ik rond 18:30uur in Partij moest zijn. Want dan ging ik voor het eerst sinds lange tijden weer een Kerkmis meemaken in het Klooster van Wittem.
Dus ik moest ook nog vaart maken. Uiteraard is dat geen probleem voor mij en Silvie. Alleen bij Eindhoven was het slecht op de weg. Afsluitingen, omleidingen. Tegen die tijd dat ik aankwam was de hoofdrijbaan van de A2 bij Eindhoven weer vrijgegeven en met gepaste snelheid kon ik vrij doorrijden. Mijn buren op de parallelrijbaan waren niet blij. Die stonden in 14 kilometer file.
Om kwart over zes kwam ik dan aan in een donker dorpje genaamd Partij. Daar werd ik hartelijk ontvangen met een limburgse gastvrijheid van Dominic, zijn zus en zijn moeder.
De mis ging niet door omdat Opa en Oma niet de deur uit kon vanwege de grote hoeveelheid sneeuw. Nou moet ik er bij zeggen dat ik mij zelf niet snel bang laat maken door sneeuw. Maar er was echt veel, heel véél gevallen. Sommige plekken lag wel een 50-60cm sneeuw. Ik zou niet meer zonder winterbanden kunnen hoor.
Dus dan maar gelijk naar Opa en Oma. Gelukkig wonen die niet ver weg en heuvel opwaarts. Dus gezamenlijk ploegend door de sneeuw kwamen we in een mooi huis met evenzoveel mooi uitzicht. In de donkere (maar toch ook weer door de sneeuw verlichte) horizon aan de rand van Partij kun je de kerk van Vijlen heel mooi zien liggen. Bovenop de limburgse heuvels. Een plaatje! Kon zo op een ansicht kaart!
Als kerstmaaltijd kregen we iets voorgeschoteld waarvan ik de (limburgse) benaming nog niet ken, maar het was heerlijk. Sterker nog ik heb twee keer opgeschept gekregen. Intimi weten dat ik van het spreekwoord ben: “wat de boer niet kent, dat vreet hij niet…” en twee keer opscheppen is er vaak al helemaal niet bij dus dat wil wat zeggen voor mij.
Ondanks het zware belgische/limburgse accent wat over de ‘dis’ heen ging heb ik het toch allemaal redelijk tot goed kunnen volgen. Ik heb mij kostelijk vermaakt. Limburgers zijn inderdaad ‘bourgondisch’ en genieten toch anders van het leven dan wij ‘huilanders’ (zoals Limburgers de Hollanders noemen).
Aan alle leuke dingen komt een eind, zo ook deze kerstavond. Het werd tijd voor mij om af te reizen naar Maastricht (zo’n 15km verderop). Weer dwars over besneeuwde wegen glibberen en glijend met gepaste snelheid. Tegen 23:30 zag ik dan mijn tijdelijke onderkomen. Het was koud. En ja… ik was gewaarschuwd en moest eerst nog de verwarming gaan regelen. Ik was afgereisd met instructies van Bjorn en met Dominic zijn kennis (en ontluchtingsleutels) heb ik toch de boel aan de gang gekregen en heb ik twee vertrekken heerlijk verwarmd gekregen. Dus toen ik tegen 01:00uur nog mijn maatje Dominic via SMS had ingelicht dat ik was geinstalleerd ben ik gaan slapen. Wel onrustig en slecht geslapen. Toch bang dat ik iets niet goed had gedaan. Er gas ging lekken van de geiser en konstant het idee dat de boel uit zou vallen. Maar toen ik tegen 05:00uur een inspectieronde had gemaakt naar de geiser bleek alles okay te zijn.
Dus uitgerust (“NOT!” ;-)) om 10:30 gewekt door het antwoord van Dominic op mijn nachtelijke SMS dan toch maar opgestaan, gedouched (heerlijk warm water!) en toen maar samen met Silvie het limburgse heuvellandschap gaan bekijken. Veel foto’s gemaakt, waaronder deze van Partij.
Als je er op klikt krijg je een vergroting te zien. Ik hoop dat het goed te zien is. Anders moet ik deze foto nog (laten) bewerken.
Hoe dan ook ondertussen weer terug in Maastricht gaan we zo eens zorgen voor eten. Zullen ze een pizza boer hebben die open is op 1e kerstdag?
En dan gaan we vanavond ‘hoeren en sloeren’ in Maastricht City. Ik zit op 10-12 minuten lopen van het centrum. Heb allerlei disco’s en kroegen uitgezocht via internet. (waar zouden we zijn zonder Vodafone Mobile Connect). Wie weet… ontmoet ik nog de liefde van mijn leven en moet ik gaan verhuizen naar Limburg. Wat een straf zal dat zijn (niet dus)!
Je verhaal over Limburg is leuk, heel erg leuk. Ben benieuwd of je gisteren nog een scharrel ( of iets meer ) heb kunnen oppikken. Durf niet te bellen, bang om misschien te storen of zo…..
Geen scharrel opgedoken… enne je mag altijd bellen hoor. Want als ik niet gestoord wil worden (kleine kans) dan staat de telefoon uit en hoor je de voicemail. ;-).