HansZaterdag avond 12 maart 2011 was het dan zover. Na mijn eerste Carnaval ooit was het dan gisteren tijd voor mijn allereerste Eredivisie wedstrijd ooit. Roda JC uit Kerkrade tegen AZ uit Alkmaar.
Een echte voetbalderby maar dan tussen DinoConstantino en mijzelf. Want ja, als Noord-Hollander ben je óf voor Ajax óf voor AZ. Ik ben voor AZ. Iedereen is al voor Ajax, dus ik niet. Als Limburger ben je natuurlijk voor RodaJC. Zeker als het stadion maar 15 auto minuten van je jeugdgrond ligt.
Dankzij de Papa en Oom van Dominic hadden we twee toegangs kaarten (tegen sterk gereduceerd tarief wat altijd handig is in deze economische barre tijden) gekregen. Er was eigenlijk een voorwaarde: ik mocht niet gaan juichen als AZ ging scoren. Want dan stond men niet in voor een behouden terugreis ’s avonds naar Hilversum.
Uiteraard waren gedurende de afgelopen week al smalende opmerkingen gemaakt in de trant van: “AZ wordt afgemaakt in Kerkrade” en “RodaJC kan alleen maar winnen”. Ik liet dat maar gelaten over mij heen gaan. Zo’n voetbal fan ben ik ook niet. Ik verheugde mij op een live wedstrijd.
Dus tegen 19:30uur zaten Dino en ik tussen het zwart/geel van alle Roda fans. Met een kleine 50 meter naar links het vak van de bezoekende club. Ik voelde mij net een spion tussen de vijand.
Uitgerekend toen ik een biertje ging scoren voor mijn goede vriend en huisgenoot scoorde AZ. Niks van gemerkt, want tja, die Roda fans gaan niet juichen voor AZ. Pas toen ik terugkwam fluisterde Dino: “AZ heeft 1-0”. Een intern gejuich kwam in mij op.
RodaJC kwam terug en zo werd het 1-1. Ondertussen merkte ik hoe Dominic helemaal in het spel kwam, evenals de collega supporters achter ons. Opmerkingen als: “Ga eens spelen, jonguh!”, “Wegereef (de scheidsrechter, red.) is een h…!” en “Hadouir, ga nou eens naar voren!” werden gescandeerd. Zelfs Dino begon te fluiten en boe te roepen. Zo leuk om iemand zien te veranderen van passieve toeschouwer tot “trainer”.
Tja en toen kwam de nekschot voor de Limbo’s. AZ scoorde 1-2. Nou toen werd het echt stil in het stadion. Hoewel toen de discussie’s begonnen over een partijdige scheidsrechter die “geilt en wiekst op Rood/Wit”.
Toen tegen 21:30uur het fluitsignaal klonk was het officieël en waren AZ en ik de winnaar in deze voetbal derby. Dominic – sportief als altijd – feliciteerde mij met de overwinning. Niet uitbundig, maar dat zou ik ook niet gedaan hebben als Roda gewonnen had.
Nog maar twee uurtjes duurde de vakantie en die tijd was voor de terugreis naar Hilversum. Met leuke muziek en goede gesprekken was deze terugreis voorbij voor we het wisten.
Thuis nog even samen een echt Gulpener biertje (gekocht in Gulpen zelf) opengetrokken en een toast uitgebracht op de vakantie en toen naar bed.
Heerlijk om weer in je eigen bed te kunnen slapen. Dat in je eigen bed slapen is dan ook het enige voordeel van thuiskomen na een vakantie, want voor de rest heb ik nog helemaal geen zin om weer aan het werk te gaan! Laat staan om op maandag weer in de file te gaan staan, samen met al die andere ongelukkigen die geen vakantie hebben, maar gewoon moeten werken voor hun geld. Maandag maar gelijk de volgende vakantie vastleggen ;-).
