HansHet was me het dagje wel zeg (tot op heden). Want het is nu middag als ik dit stukje schrijf. Maar het voelt alsof ik al weken niks meer geschreven heb.
Vrijdag was een rustige dag. Okay op het werk was iets mis met de CV want het was koud binnen zeg… ’s middags maar naar huis gereden en daar nog wat gewerkt.
Tegen het eind van de middag kwam Dominic thuis en hij had iemand uit Limburg gevonden in Utrecht. Want zijn vriend Emiel (maar je spreekt het uit als Email :-)) was in Utrecht voor een open dag. Emiel (weet niet eens of je het goed schrijft) wil informatica studeren. En ja… als je gaat studeren en je woont in Limburg dan lijkt het wel of Utrecht de enige plaats is. Daarover zometeen meer.
Het grappige was dat ik met Emiel honderduit kon praten over computers, overklokken en processors waar je met een simpel potloodstreepje de kloksnelheid verdubbeld. Het was leuk om zo’n jong iemand zo enthouiast te horen praten over computers.
Nadat Dominic zijn vriend weer op de trein had gezet en weer thuis kwam zijn we begonnen met het opruimen/schoonmaken van ons huisie. Want Marijke is er dit weekend. Maar wie ook vrijdagavond langskwam was Pieter. Dus het schoonmaken maar gelaten voor wat het waard was (niks meer dus) en hop hop in galop naar de kroeg.
Ik denk dat ze mij al beginnen te kennen bij Cartouche. Na – té – veel biertjes te hebben gedronken (en Pieter en Dominic nog patat hadden gehaald) weer naar huis.
Te laat op bed en te vroeg wakker betekend dat ik toch wel redelijk brak ben. Maar ja… Utrecht en studeren daar moest ik nog op terugkomen. Marijke ging vandaag een open dag bezoeken van de Faculteit Geesteswetenschappen van de Universiteit Utrecht. Dominic en ik mochten mee!
Na – met behulp van hollandse mond en Google Maps op GSM – eindelijk de juiste bestemming te hebben gevonden zat ik op eens in een college zaal om 11uur ’s ochtends.
Ik heb natuurlijk met mijn 6 jaar basisschool en 6 jaar vervolgonderwijs nog nooit een collegezaal en/of universiteit van binnen gezien. Ik was dus redelijk verbaasd. Soms denk ik wel eens… had ik niet moeten studeren… soms denk ik wel eens… ach in de praktijk jezelf omhoog werken heeft ook zijn charmes.
Dus… het was een leuke ervaring. Uitleg krijgen over TCS (ja, dat is jargon voor Taal en Cultuur Studies). Verhalen horen van Studenten en ze geven zelfs een college over Spot en Satire. We kregen ook wat voorbeelden te zien. Ik wil je die niet onthouden! Het is te grappig! “Sociaal isolement dreigt na verlies van twee facebookvrienden!”
Dit is een voorbeeld van Satire.
Je kan zelfs een dag meelopen met college’s. Maar of ik als – bijna 40 jarige – nog een dag ga meelopen tussen al die jonge studenten weet ik niet. Maar het lijkt mij wel onwijs leuk. Of zou dat komen omdat de leraar die spot en satire geeft en 2 andere mannelijk studenten er leuk uitzagen???
Tja en toen kwam het klap stuk van de dag. Met de NS van Utrecht Centraal naar Hilversum. Iedereen die deze site volgt weet dat ik vorige week toch wel klaar was met de Nederlandse Spoorwegen. Maar ja… voor je vrienden doe je wel eens wat. In mijn eentje heb ik genoeg aan de ruimte van Silvie. Maar met 2 extra personen is Silvie geen goede optie. Met meer dan 2 personen in een bedrijfsauto stappen mag niet en kan je veel geld kosten bij een aanrijding of staande houding.
Ik had wel mazzel met vervoer van-en-naar Utrecht. Want 50% van de reis (de heenreis) hadden we een lift van Pieter. En ik mocht rijden in zijn vette BMW! Dus de terugreis met dat geel/blauwe monster van de NS viel nog mee. Ook omdat ze op tijd reden. Nadeel: Voor de trein aankomt moet je in de kou wachten. Da’s niet tof!
Maar goed… na een (voor mij altijd té) lange wandeling van station naar huis zit ik nu lekker in ons warme huisje. De avond begint te vallen. En als je naar buiten kijkt dan zie je als het ware dat het koud is. Somber, grauw en plukjes witte sneeuw op de daken van de buren.
Dus tijd voor een borrel, want het is 5 voor half vijf. Dat betekend twee keer de vijf in de klok, dus borreltijd!
